Geen La Marmotte of Monventoux voor Duitsers, maar wel de Ötztaler Radmarathon. De Ötztaler is gekend voor zijn perfecte organisatie, het autovrije parcours, de prachtige omgeving en de geweldige sfeer. Ondertussen is deze zware cyclo al bekender geraakt bij de Nederlanders en de Belgen, zij vechten ondertussen mee voor de schaarse startlicenties (max. 5000), die telkens begin maart verloot worden.

Het stadje Sölden is te vergelijken met Bourg d’Oisans vóór Alpe D’Huzes, alles draait rond het wielrennen.  Sölden is het middelpunt van het weekend, de start en aankomst van het evenement en het centrum van een groots feest achteraf.

• De koude speelt de deelnemers reeds parten door de vroege start en in afdaling naar de voet van de eerste beklimming van de dag : de Kuhtai,

• De afdaling naar Innsbruck is uitdagend, want de brede weg, het autovrije parcours en het ontbreken van scherpe bochten zorgen ervoor dat de snelheid moeiteloos kan oplopen tot ruim boven de 90 km/u.
• Daarna volgt de beklimming van de Brennerpass. Deze pas loopt erg goed en verleidt menig deelnemer tot flink doortrappen.
• De Jaufenpas, een goed lopende en vrij regelmatige klim is de volgende in het rijtje..
• Dat geldt echter niet voor de Timmelsjoch. De klim begint redelijk, met af en toe een steil stuk.De laatste 8 kilometer tot de top zijn bijna continu  aan 10 procent klimmen.
• Na de top volgt de afdaling naar Sölden .