Wat een mooie mijlpaal voor Eddy Merckx, de onbetwiste “Kannibaal” van het wielrennen! Zijn tachtigste verjaardag is niet alleen een reden om te vieren, maar ook een gelegenheid om stil te staan bij zijn ongeëvenaarde carrière. Met maar liefst 525 overwinningen, waaronder vijf keer de Tour de France, vijf keer de Giro d’Italia, en talloze klassiekers, blijft Merckx een icoon binnen én buiten de sportwereld.
Zijn honger naar overwinning kende geen grenzen. Merckx reed niet alleen om te winnen, hij reed om te domineren. Hij maakte geen onderscheid tussen grote rondes en eendagswedstrijden. Of het nu ging om de slopende Alpenritten, de kasseien van Parijs-Roubaix, of een bescheiden criterium – Merckx reed altijd met dezelfde vastberadenheid en overgave. Die houding leverde hem terecht de bijnaam “De Kannibaal” op: hij verslond tegenstanders zonder medelijden.
Naast zijn indrukwekkende palmares in de grote rondes, schreef Merckx ook geschiedenis met 19 Monumentzeges: 7 keer Milaan-Sanremo, 5 keer Luik-Bastenaken-Luik, 3 keer Parijs-Roubaix, 2 keer de Ronde van Vlaanderen, en 2 keer de Ronde van Lombardije. Ook werd hij drie keer wereldkampioen (één keer bij de profs, twee keer bij de amateurs), en verbrak hij in 1972 het Werelduurrecord in Mexico-Stad – een prestatie die toen als buitenaards werd beschouwd.
Na zijn actieve carrière bleef Merckx een boegbeeld van de sport. Hij stichtte zijn eigen fietsenmerk, coachte de Belgische wielerploeg, en was jarenlang een gerespecteerd ambassadeur van het wielrennen wereldwijd. Hij blijft een inspiratiebron voor generaties wielrenners, niet alleen door zijn prestaties, maar ook door zijn eenvoud en toewijding aan de sport.
We zetten de voor ons 10 mooiste momenten uit de carrière van Eddy Merckx even op een rijtje:
Eerste Tourzege (1969)
Merckx wint niet alleen het eindklassement, maar ook het bergklassement, het puntenklassement én zes etappes – een unicum dat nooit werd geëvenaard.
Werelduurrecord (1972)
In de ijle lucht van Mexico-Stad rijdt Merckx 49,431 kilometer in één uur, een record dat jarenlang standhield en een symbool werd van zijn absolute suprematie.
Overwinning in Milaan-Sanremo (1966)
Zijn eerste Monumentzege op 20-jarige leeftijd was meteen een statement: een nieuwe grootheid was opgestaan.
Dubbel Giro-Tour (1970 & 1972)
Slechts enkele renners in de geschiedenis hebben in hetzelfde jaar zowel de Giro als de Tour gewonnen; Merckx deed het twee keer.
Wereldkampioen op de weg (1974)
In Montreal kroont Merckx zich tot wereldkampioen bij de profs, waarmee hij de “Trilogie” voltooit: eindwinnaar van de drie grote rondes én wereldkampioen.
Luik-Bastenaken-Luik (1971)
In een heroïsche editie valt Merckx aan op 92 kilometer van de finish. Hij wint solo, volledig uitgeput, in een van zijn meest legendarische zeges.
Parijs-Roubaix (1968)
Zijn eerste overwinning in de Hel van het Noorden bevestigt zijn meesterschap over elk terrein, van asfalt tot kasseien.
Ronde van Vlaanderen (1969)
Merckx rijdt 70 kilometer solo na een aanval op de Kwaremont en wint met bijna zes minuten voorsprong – ongezien.
Giro-overwinning na tijdstraf (1968)
Ondanks een omstreden tijdstraf van 10 minuten voor vermeend dopinggebruik (wat achteraf onterecht bleek), vecht Merckx zich terug en wint hij alsnog.
Laatste grote overwinning – Giro (1974)
Zijn vijfde Girozege onderstreept zijn blijvende dominantie, zelfs na een jarenlange loopbaan vol intensiteit.
Merckx blijft meer dan een sportheld – hij is een cultureel symbool. Hij belichaamt het beste van wat sport kan zijn: grenzeloze ambitie, doorzettingsvermogen en bovenal liefde voor de koers. Zijn tachtigste verjaardag herinnert ons eraan hoe uitzonderlijk zijn nalatenschap is – niet enkel in cijfers, maar in de manier waarop hij generaties wielerliefhebbers heeft geraakt.
