De powermeter is hot! Steeds meer wielrenners optimaliseren hun training door gebruik te maken van een vermogensmeter. Er zijn echter verschillende afhankelijk van de plaats waar ze gemonteerd worden. Elke plek heeft zijn voor- en nadelen.
Meting in het achterwiel
Sommige vermogensmeters zitten in de achternaaf. Door middel van kracht op de pedalen te zetten wordt de achternaaf via de crankarm, spider, kettingblad, ketting en cassette in beweging gezet. Om dit voor elkaar te krijgen is een bepaald vermogen nodig. Dit vermogen wordt gemeten door de torsie die plaatsvindt binnen in de naaf tijdens het fietsen. De hoeveelheid torsie staat gelijk aan een bepaald vermogen wat vooraf uitgerekend is. Dit vermogen wordt doorgegeven via een draadloos protocol (Bluetooth) om door een computer of smartphone opgepakt te worden. Deze apparaten moeten vooraf wel eerst gekoppeld worden om zo geen gegevens van andere apparaten te ontvangen. Deze naven zijn beschikbaar voor mountainbikes, wegfietsen en baanfietsen. Elke vermogensmeter kan je makkelijk en snel van fiets wisselen zonder dat je ingrijpende handelingen moet verrichten, één van de voordelen. Ook de prijs is redelijk gunstig ten opzichte van concurrenten. Een nadeel is dat je voor wedstrijden vaak met speciale wielen rijdt waarop je niet traint. Je mist dan essentiële data om een goede analyse op vermogen te kunnen maken. Powertap is tot op heden de enige die deze manier van vermogensmeting aanbiedt.
Meting in de pedaal
Misschien wel de meest toegepaste vorm op dit moment. De eerste plek waar kracht op geleverd wordt tijdens het fietsen is het pedaal. Producenten zoals Garmin en Polar hebben een vermogensmeter die in het pedaal zit. Een handige oplossing die makkelijk te wisselen is tussen verschillende fietsen zonder veel moeite te hoeven doen. Daarnaast is de meting zeer direct omdat er geen kracht verloren gaat in de zogenoemde drive-train zoals bij het meten van het vermogen in het achterwiel wel het geval is. Ook Powertap en bePRO leveren vermogensmeters die verwerkt zitten in de pedalen.
Meting in de crankarm
Misschien wel de meest toegepaste vorm op dit moment. De verbuiging die crankarm maakt (links en/of rechts) wordt geregistreerd en gekoppeld aan het vermogen wat hier voor nodig is. Weer worden hier rekstrookjes gebruikt die de verbuiging registreren en dat doorgeven aan de headunit die gebruikt wordt. Het grote voordeel van de meting op deze manier is dat het weinig gewicht hoeft toe te voegen (ongeveer 20 gram) en dat je altijd met de vermogensmeter rijdt, ongeacht de wielen die je gebruikt. Hierdoor krijg je meer data tot je beschikking voor betere analyse. Ook is het makkelijk kom links en rechts onafhankelijk van elkaar te meten. Wat een minpuntje is, is dat de keuze in cranks niet enorm is. Voornamelijk carbon cranks worden niet of zeer beperkt geleverd met deze manier van meten. Het zou dus kunnen zijn dat je bijvoorbeeld een aluminium crank aan de linkerzijde monteert en rechts je carbon crank houdt. Fabrikanten die hiermee werken zijn Rotor, Stages,Infocrank en Pioneer
Meting in de crankspider
Hier is het allemaal mee begonnen. SRM heeft ruim 25 jaar geleden de eerste vermogensmeter ontwikkeld waarbij de rekstrookjes in de spider verwerkt zitten. Door alle electronica op deze plek weg te werken is het zeer goed beschermd tegen de impact van valpartijen. Op die manier krijg je een systeem wat langer meegaat en accuraat blijft. De ruime keuze van cranks die geboden wordt door SRM en Power2Max maakt het systeem nog steeds erg populair ondanks dat het iets zwaarder is. Dat is dan ook gelijk het nadeel, maar voor de rest is er de keuze van cranks en daarbijbehorende trapassen voor nagenoeg voor iedereen een passende oplossing. Quarq maakt ook gebruik van deze techniek en past het ook toe in haar MTB crankstellen. Overtuigender kan je eigenlijk niet zijn van je eigen product!
Bron Bike-physics.nl
